ฉบับนี้เป็นฉบับพิเศษส่งท้ายปีฉลู เนื่องด้วยเราขอรวมเอาเล่มพฤศจิกายนมาไว้กับเดือนธันวาคม ทำให้เนื้อหาในฉบับนี้จะอัดแน่นด้วยความสุข พร้อมกับมีคอลัมน์เฉพาะกิจเกิดขึ้นในฉบับนี้อีกด้วย รับรองว่าน่าสนใจจริงๆ ในฉบับนี้เราจึงให้ชื่อสั้นๆแต่ได้ใจความว่า “The Party Issue” เอาใจคนชอบสังคมเสียหน่อย ไหนๆก็ใกล้จะฉลองปีใหม่กันแล้วในฉบับนี้ก็เลยต้องฝากเรื่องราวดีๆเกี่ยวกับ “ปาร์ตี้” ไว้เพียบ แล้วพอพูดถึงเรื่องของปาร์ตี้ก็ทำให้นึกขึ้นได้ว่า สิ่งสำคัญในการจัดปาร์ตี้น้องหมานั้ก็คือ การติดต่อสื่อสาร ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงการทำประชาสัมพันธ์กับสื่อหนังสือพิมพ์นะคะ “Communication” ในที่นี้ก็คือความสามารถที่เราจะเข้าใจน้องหมาของเรานั่นเอง เข้าใจเมื่อเจ้าตูบกำลังบอกว่า “เจ้านายครับผมปวดชิ้งฉ่องแล้วครับ” หรือ “เจ้านายครับมาเล่นกันเถอะ” เจ้าของสุนัขส่วนใหญ่ใช้เวลายาวนานเกินไปที่จะเข้าใจ “ภาษาหมา” ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะแสดงออกมาในรูปของภาษากายและส่งเสียงต่างๆ กว่าจะเดาถูกเจ้าตูบก็อั้นไม่อยู่เสียแล้ว ทำเลอะเทอะห้องไปหมด ถ้าเป็นแบบนี้จะไปตีเขาก็ไม่ถูกต้องนัก แล้วเราจะทำอย่างไรดีถึงจะเข้าใจเขาได้ทันเวลา ด้วยคำแนะนำสั้นๆว่าเราต้องใช้ความช่างสังเกตพร้อมกับจดจำท่าทางต่างๆของเจ้าตูบให้ได้ ใหม่ๆอาจใช้เวลาเรียนรู้กันบ้าง 1-2 สัปดาห์ รับรองว่าเมื่อเข้าใจแล้วก็เหมือนกับเราคุยกับเจ้าตูบรู้เรื่องทีเดียว เราลองมาดูตัวอย่างกันคร่าวๆก่อนก็ได้ เช่น เมื่อเขาอยากดื่มน้ำที่ตั้งไว้ในห้องๆหนึ่ง เขาก็จะหมอบและครางเบาๆอยู่ที่หน้าห้องนั้น พร้อมกับมองหน้าเราสลับไปมา จนกว่าเราจะหยิบน้ำไปเทให้หรือเปิดประตูห้องนั้นให้เขาได้เข้าไปดื่มน้ำนั่นเอง อีกตัวอย่างที่เจอมากับตัวเองก็คือ เจ้าตูบที่บ้านชอบกินน้ำเย็น ถ้าไม่ใช่น้ำที่หยิบมาจากตู้เย็นก็จะไม่ยอมกิน ทั้งที่มีน้ำอยู่เต็มชามก็ตาม บางครั้งเราก็แค่เดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นแล้วทำเป็นดื่มให้เขาเห็นเล็กน้อย จากนั้นก็เติมน้ำในขวดเดียวกันนั้นลงในชามของเขาเพียงแค่นิดเดียว แค่นั้นเขาก็ดีใจยกใหญ่กินน้ำในชามนั้นจนหมด ทำท่าชื่นอกชื่นใจแล้ว ดูแล้วก็ขำดีกับความเรื่องมากของเจ้าตูบที่บ้าน แต่ก็โดนเราหลอกกลับ เป็นแบบนี้ทุกวันแต่มีความสุขทุกครั้งที่เห็น ก็ฝากคุณผู้อ่านลองหมั่นสังเกตเจ้าตัวดีที่บ้านดูนะคะว่าเป็นยังไงบ้าง ถ้ามีเรื่องราวขำๆก็เล่ามาให้เพื่อนๆที่เพ็ทแมเนียได้ฟังบ้าง แล้วพบกันใหม่ปีหน้านะคะ Happy New Year ค่ะ

ถ้าใครเป็นขาประจำของ Fat Radio 104.5 คงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้จัก ดีเจปิงปิง วทัญญู นิวัติศัยวงศ์ ที่นอกจากเขาจะเปิดแผ่นเปิดเพลงผ่านทางหน้าปัดวิทยุแล้ว เขายังเล่นดนตรี เป็นมือกลองให้กับวงโมโนโทนกรุ๊ป ยังไม่นับการเป็นมือกลองแบ๊คอัพให้กับวงดนตรีต่างๆ อีกมากมาย แถมท้ายด้วยการเปิดร้านอาหารกับสตูดิดอ ชื่อร้าน สตูเฟ่ ที่มาจากคำว่า สตูดิโอบวกคาเฟ่ ด้านหน้าร้านจะเป็นคาเฟ่ให้คนมานั่งดื่มกินกัน ส่วนหลังร้านจะเป็นสตูดิโอกับห้องอัดเสียง ทำเพลงโฆษณา เรียกว่าดีเจปิงเป็นคนงานชุกคนหนึ่ง แต่ถึงจะงานเยอะยังไง เขาก็ยังแบ่งเวลามามอบให้กับน้องหมาสุดเลิฟที่บ้าน