โครงการทำงานเก็บข้อมูลภาคสนามจากอาสาสมัครมาเป็นนักศึกษาปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยไลพ์ซิกและภายหลังเป็นมหาวิทยาลัยเกิงทิงเงิน และเปิดรับผู้ช่วยนักวิจัยชาวไทยมาเก็บข้อมูลด้วย เพราะว่าอาจารย์ทั้งสองท่านยังต้องทำหน้าที่สอนเต็มเวลาในมหาวิทยาลัย จึงไม่สามารถมาเก็บข้อมูลได้ตลอดเวลา แต่จะมาดูแลเยี่ยมเยือนที่สถานีภาคสนามปีละสองครั้ง ส่วนนักศึกษาจะเปลี่ยนกันมาปีละหนึ่งชุด แต่กว่าที่โครงการจะทำให้ลิงคุ้นเคยกับการมีคนเดินตามพฤติกรรมตลอดเวลานั้น กินเวลาถึง 1 ปีเต็มๆ

ในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมาข่าวรับน้องโหด ครูตีเด็กเกินกว่าเหตุ ครูทำร้ายเด็ก และสารพัดความรุนแรงที่เกิดขึ้นในรั้วโรงเรียนและมหาวิทยาลัยแทบกลายเป็นเรื่องปกติ จนกลายเป็นดราม่าอยู่บ่อยครั้ง อาจเพราะโซเชียลมีเดียทำให้เห็นปรากฏการณ์นี้แพร่หลายและคงมีหลายคนเริ่มตั้งคำถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับระบบการศึกษาไทย กลางเดือนกรกฎาคม 2560 ในการประชุมวิชาการนานาชาติไทยศึกษาครั้งที่ 13 มีการนำเสนอเรื่อง The Authoritarian Personality in Thailand ว่าด้วยผลการสำรวจทัศนคติและวิเคราะห์ บุคลิกอำนาจนิิยม ของบุคลากรในมหาวิทยาลัย ที่น่าสนใจคือผู้นำเสนอ ดร.คัทยา รังสิเวค เป็นคนเยอรมันที่รู้จักเมืองไทยดี ด้วยเธอสัมผัสระบบการศึกษาไทยตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยน

แม่น้ำโขงเป็นแม่น้ำนานาชาติ ผู้คนได้ใช้ประโยชน์จากแม่น้ำทั้งทางตรงและทางอ้อม มีการเดินเรือขนส่งสินค้าระหว่างประเทศ ซึ่งกำลังจะเกิดโครงการปรับปรุงร่องน้ำเพื่อให้เรือขนาด 500 ตันแล่นได้ตลอดทั้งปี